Efendim madem attık bir iddalı bir başlık ne demek istediğimizi de açıklayalım değil mi? :) Kafa kağıdımız azıcık eski olduğu için, rahatlıkla söyleyebilirim ki, bizim zamanımızda Sevgililer Günü diye bir gün yoktu. Hatta Babalar Günü bile yoktu, sadece Anneler Günü'nü kutlardık, onda da hediye gerçekten ya bir çiçek demeti, ya da 1 haftalık harçlıklarımızla aldığımız ufak bir hediye olurdu. Şimdi akla gelen her şeyin bir günü var, tabii Sevgililerin neden olmasın. Olsun olmasına da insanı zora sokan hediye beklentisi olmasın. Sevgilinize pırlantadan tutun da ev alın diyen reklamlar bile görüyorum. Yok artık...
Ben Sevgililer Günü diye bir gün kutlamıyorum, ama kutlayana da mani olmayayım. Yalnız ben seviyorum böyle günleri deyip de; ne alsam, ne alsam diye yana yakıla başkasına hediye de seçtirmeyin lütfen. (Özellikle lafım size beyler.) O zaman bütün büyüsü kaçıyor işte. Sizi yansıtsın, sizi anlatsın ve ona ne kadar değer verdiğinizi. Mesela ben kahvaltıda böyle bir Peynir Tabağı ile karşılaşsam çok memnun olurdum. (Hem peyniri çok severim, hem de özenli sunumları) Üstelik öylesine kolay ki bu tarz tabakları hazırlamak, yeter ki 3-4 çeşit peyniriniz olsun. Mesela burada Muratbey Çubuk, Muratbey Topi, Muratbey Sürmeli, Muratbey Naturena Herban ve Muratbey Naturena Fessita peynirlerini kullandım, ama hepsinden 3-5 tane. Yani gözünüz korkmasın, her şeyin sadesi ve özü güzel..
Son olarak Sevgililer Günü'nüz kutlu olsun...
